Η μαγκουφίλα ως αναγκαία συνθήκη του πολιτισμού

 

3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 9023

Αρκετά μας σκότισαν τον πούτσο με την πολιτική τους. Τίποτα δεν γίνεται και κανείς δεν εξεγείρεται εναντίον της τοκογλυφικής χουντομαφίας. Ασκέρια από μουνοτρόλ, μεταλλαγμένες εκδοχές της γυναικείας πανίδος, έχουν κατακτήσει τα πάντα. Αλαζονικά σούργελα τα οποία κανείς δεν θα ήθελε για μητέρες, αδελφές, κόρες, συζύγους, ερωμένες, καθορίζουν πλέον το μέλλον της ζωανθρωπότητας. Οι γυναίκες αξίας κρύβονται.

 

 

Στο βομβαρδισμένο τοπίο που έχουν αφήσει πίσω τους η πολιτική ορθότητα και ο πολιτισμικός μαρξισμός, το μόνο που ανθεί είναι η μίσανδρη γυναικεία μαλακία.

 

 

Τσουρέκια μας τα έχουν κάνει οι ανεπρόκοπες λεσβιασμένες και βιγκανισμένες υπηρέτριες του σινοεβραϊσμού. Κάνε τούτο, κάνε το άλλο, μη μιλάς, μην αντιδράς, μην τρως κρέας, μην βρίζεις, μην είσαι επιθετικός. Κλείσε τον πατριαρχικό σου εγκέφαλο και συντονίσου με το βλαμμένο σύμπαν.

 

 

Ρε δεν πάτε όλες σας ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ;  

 

 

Σαν να μην έφταναν οι αγάμητες και οι κακογαμημένες που κατοικούν μόνιμα ξυνίλας και γκαντεμιάς γωνία, τώρα πιά έχουμε και τα λοάτκι μεταζόμπι. Κάτι απλυτολεσβίες με ξεχειλωμένες μπυροκοιλιές και κάτι κακιασμένες καραφλές παλιοπουστάρες που δεν τις ψωλοχύνει ούτε ο χαρμάνης γερο-Αφρικανός της γειτονιάς.

 

Όλες μαζί αυτές οι ακρωτηριασμένες σεξουαλικές αποτυχίες τα έχουν βάλει με τους άντρες. Τους ελάχιστους δηλαδή που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν από το μακελειό της Νέας πουστρο-Εποχής.

 

 

Αρκετά φάγαμε στην μάπα όλες τις πίπες της ιδιοπαθούς ψυχοπαθολογικής αριστερίλας. Γυναικεία επιχειρηματικότητα, γυναικεία ηγεσία, γυναικείος πολιτισμός, γυναικείο περιβάλλον… Η κάθε αρχιδιά που σερβίρουν ως αναγκαία προϋπόθεση για την κοινωνική εξέλιξη είναι πιο ανιστόρητη από την προηγούμενη. Είναι όλα ανέκδοτα να πεθαίνεις στα γέλια.

 

Δεν χρειάζεται καν να αντικρούσει κάποιος τούτο το κλωτσομάζωμα ιδεολογημάτων που έχει ξεράσει ο νεοφιλελέ βόθρος. Καταρρέουν από μόνα τους καθημερινά. Ας αφήσουμε τις αβρότητες στην άκρη και ας είμαστε επιτέλους στυγνοί ρεαλιστές:  Η γυναίκα μπορεί να κάνει παιδιά, μπορεί να εργάζεται στο διάστημα, μπορεί να σπουδάζει πυρηνική φυσική, μπορεί να οδηγεί βαρέα οχήματα, όμως είναι ΕΓΓΕΝΩΣ ΑΠΡΟΘΥΜΗ να παραγάγει πολιτισμό. Ο πολιτισμός και η εξέλιξη είναι αμιγώς ανδρικές υποθέσεις.

 

Η γυναίκα είναι η καταστροφή του άντρα. Κατ’ επέκταση, αν της δοθεί εξουσία, είναι ικανή να φέρει τον όλεθρο στο σύνολο του ανθρώπινου είδους. Οτιδήποτε άλλο σας πουν δεν ισχύει ούτε ως φαντασίωση.

  

Θα έχετε ακούσει σίγουρα την πίπα ότι «πίσω από κάθε επιτυχημένο άνδρα βρίσκεται μια έξυπνη γυναίκα». Πρόκειται για αρχιδιά ολκής.  Όχι ότι οι γυναίκες δεν είναι έξυπνες. Απλά την εξυπνάδα τους την χρησιμοποιούν μόνο για να σε καταστρέψουν.  Ως προς όλα τα άλλα είναι εντελώς ηλίθιες. Οι μισές γνωστές μου παραδέχονται πως ψηφίζουν έναν πολιτικό με μόνο γνώμονα την εμφάνιση. Οι άλλες μισές απλά δεν το παραδέχονται.

 

Το αντίθετο είναι αυτό που αληθεύει: «Πίσω από κάθε αποτυχημένο άνδρα βρίσκεται μια καριόλα γυναίκα». Μάλιστα συμβαίνει η ίδια καριόλα να βρίσκεται πίσω από αρκετούς αποτυχημένους άνδρες. Η λεγόμενη «μαρμάγκα» ή «ανδροφαγάνα» ή «γυναίκα-αράχνη» ή «ρουφήχτρα» ή «θηλυκός βρυκόλακας» ή «ο διάολος μεταμορφωμένος», δεν αποτελεί αλίμονο δημιούργημα της δικής μου φαντασίας. Κάλλιστα μπορείτε να ανατρέξετε στην ντόπια και στην διεθνή βιβλιογραφία και να βρείτε πληθώρα αληθινών ιστοριών στοχευμένης ανδρικής καταστροφής.

 

Μία στο εκατομμύριο σου τυχαίνει το λαχείο να μην σου σκοτίζει την πούτσα η γυναίκα σου με διάφορες μαλακίες και να σε αφήνει να ασχολείσαι με τις δουλειές σου. Σε αυτήν την (ονειρική) περίπτωση θα πετύχεις με ό,τι και να ασχολείσαι. Οι υπόλοιπες 999.999 βλαμμένες που θα βρεις στο διάβα σου είναι συνταγές βαρβάτης χρεοκοπίας. Σου γαμάνε το σπίτι από τα θεμέλια.

 

Ο άντρας είναι γενικά αθώος στην συναναστροφή του με τα θηλυκά αποβράσματα της κοινωνίας. Νομίζει ότι έχει να κάνει με απροστάτευτα και αδύναμα πλάσματα. Ακόμα κι αν έχει κάνει ο κώλος τους κάλους από τα σκαμπό του κωλόμπαρου. Δεν το ξέρει αλλά στην ουσία τα όντα που βρίσκονται μπροστά του είναι τα aliens που ετοιμάζονται να τον καταπιούν.

 

Η στιγμή το αρσενικό ανακαλύπτει το πόσο έξω έχει πέσει στις πεποιθήσεις του, ποικίλει. Οι βετεράνοι του πολέμου των φύλων το ανακαλύπτουν με το καλημέρα ενώ κάποιοι άλλοι άτυχοι με το καληνύχτα, όταν είναι πολύ αργά για ρεκτιφιέ. Οι έχοντες αδελφές ενώ έχουν εκπαιδευτεί  από νωρίς στο να διακρίνουν την απάτη του μουνοαφηγήματος την πατάνε σχεδόν στην ίδια συχνότητα με τους υπόλοιπους. Μάλλον δεν έχουν εντελώς άδικο οι παραδοσιακοί ψεκ ότι έχουμε να κάνουμε με όντα που επεμβαίνουν στον ήχο και στην εικόνα της πραγματικότητας.  Το ότι αποθήκευσαν τα ιπτάμενα σκουπόξυλα για πιο δύσκολες ημέρες και ότι κυκλοφορούν πλέον με αυτοκίνητα, δεν αλλάζει κάτι.

 

 

Από το προνήπιο, η εκκολαπτόμενη οχιά θεωρεί ότι οι άνδρες είναι ένα είδος οικόσιτων ζώων που βρίσκονται στον πλανήτη για να την υπηρετούν. Ξεκινώντας από τον πατέρα της, ξεπατώνει όποιον βρει στο διάβα της. Κανόνας είναι οι δικές της δουλειές να γίνονται στην εντέλεια και πάντοτε σε βάρος του ανδρικού χρόνου. Ο δικός της χρόνος είναι αδιαπραγμάτευτος και αφιερωμένος σε υψηλές νοητικές δραστηριότητες όπως νύχια, μαλλιά, αποτριχώσεις, ψωλάριουμ, ψώνια, κουτσομπολιό. Όσο περισσότερο χρόνο περνάει χάνει κάποιος μαζί της, τόσο μεγαλύτερη η συμφορά που σκάει στην κεφάλα του. 

 

Όλοι οι μεγάλοι αρχαίοι φιλόσοφοι ήταν μαγκούφηδες. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Πλην του Αριστοτέλη (ο οποίος είχε γυναίκα που δεν σκότιζε αρχίδια) όλοι οι άλλοι απέφευγαν την μόνιμη σχέση με τις βρομούσες. Αν είχαν παντρευτεί, θα είχαν πάρει τ’ αρχίδια μου στη φιλοσοφία. Θα τους είχε βάλει στο μουνί της η κάθε πατσαβούρα και θα έτρεχαν μόνο για να ικανοποιούν τις ηλίθιες ανάγκες της.

 

 

Ο Σωκράτης που ήταν δυό φορές παντρεμένος δεν έγραψε τίποτα. Αν δεν βρισκόταν εκείνος ο ανώμαλος ο Πλάτωνας και ο τσοντάκιας ο Ξενοφών, θα τον ξέραμε μόνο για τις παντοφλιές που έτρωγε από την Ξανθίππη. Ο Αριστοτέλης πάλι που είχε φράγκα, διάλεξε μια που δεν του σκότιζε την κλαπούτσα. Φανταστείτε τώρα να έχεις μάθημα με τον Αλέξανδρο και την ίδια ώρα η πατσόλα να απαιτεί να την πας ως τον ναό γιατί πέρυσι τέτοια μέρα το είχε κάνει τάμα στους θεούς.

 

 

Το ον αυτό είναι από άλλο κόσμο. Δεν μας καταλαβαίνει, δεν μπορεί να μας καταλάβει, δεν θέλει να μας καταλάβει, ο εγωισμός της δεν της επιτρέπει να μας καταλάβει. Ο άντρας λειτουργεί  με την λογική. Η γυναίκα έχει τσακωθεί με όλες τις θηλυκού γένους έννοιες.  Τα έχει τσουγκρίσει με την λογική, με την ιστορία, με την γεωγραφία αλλά κυρίως με την ηρεμία.

 

 

Έχετε ακούσει ποτέ για υστερικό άντρα; Όχι βέβαια, αφού η υστερία είναι πάντα γένους θηλυκού. Ο άντρας θέλει την ησυχία του. Δεν αντέχει τα δράματα. Αντίθετα, η γυναίκα απεχθάνεται την ησυχία, μισεί την γαλήνη, την τρομοκρατεί η ήπια αυτοσυγκέντρωση.  Το είναι της τρέφεται από την φασαρία, την σύγκρουση, τον τσακωμό, την ένταση. Το δράμα είναι η πεμπτουσία της ύπαρξής της. Αν δεν υπάρχει, θα το δημιουργήσει η ίδια.

 

 

Όλοι οι τσακωμοί της γίνονται για ασήμαντους έως γελοίους λόγους. Ένας άντρας δεν θα τσακωνόταν ποτέ για τέτοια θέματα. Έχετε δει πολλές γυναίκες σε διπλωματικές αποστολές; Εδώ μανάδες και κόρες δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε σε απλά θέματα. Γυναίκα και διπλωματία είναι αντίθετες έννοιες. Γυναίκα και πουστιά ταιριάζουν απόλυτα. (Άσχετο: Μόλις κατανοήσατε την λεπτή διαφορά ανάμεσα στην διπλωματία και την πουστιά).

 

 

Οι έχθρες της είναι υλικό για μελέτες περίπτωσης. Εχθρεύεται τους λάθος ανθρώπους για τους λάθος λόγους, σε λάθος χρονική στιγμή. Σε κάθε κόντρα της, η αιτία της έχθρας είναι εκνευριστικά ασήμαντη και βλακωδώς προσωπική. Οποιαδήποτε ενασχόλησή της με δημόσιες σχέσεις κλείνει τις ανοιχτές πόρτες, σφραγίζει τις κλειστές και χτίζει με τούβλα τις σφραγισμένες. 

 

 

Είναι λογικό ένα τέτοιο ον να μην έχει φίλες. Το κινητό της είναι γεμάτο από γυναικεία ονόματα αλλά δεν συμπαθεί καμιά τους. Γιατί τα έχει αποθηκευμένα; Γιατί δεν ξέρεις πού μπορεί να της φανεί χρήσιμη η κάθε συφιλιάρα αλεπού. Οι περιστασιακές συμμαχίες είναι το φόρτε της. Για πότε στήνονται δεν παίρνεις χαμπάρι. Ειδικά όταν είναι σε βάρος σου. Με τα μάτια συνεννοούνται τα αρπακτικά όταν είναι να σε γαμήσουν. Τέλος πάντων, η μακροχρόνια φιλία είναι ένας ακόμα λόγος για να φθονούν τους άντρες.

 

 

Υπέρτατος στόχος της, ο έλεγχος.  Όσο πιο απόλυτος, τόσο πιο επιθυμητός. Στον βωμό του ελέγχου θυσιάζονται αισθήματα, ζωές, καριέρες, ακόμα και μικρά παιδιά εργαλειοποιούνται πριν ακόμα μάθουν να μιλούν. Η νίκη για δαύτες δεν είναι η παράδοση του αντιπάλου αλλά η εξαϋλωσή του.

 

 

Το πρόβλημα δεν είναι αυτές αλλά εμείς. Ως και ο Μέγας Παίκτης του το είχε πει του τρόμπα του αδερφού του: «Άμα σου στείλει καμιά καριόλα ο Δίας μην κάνεις καμιά μαλακία και την μπάσεις σπίτι σου».  

Μια ζωή σαβουρογάμης ο Επιμηθέας τυφλώθηκε από τον πρώτο μεταλλαγμένο μούναρο που του πλάσαρε ο αρχινταβατζής του Ολύμπου. Πάλι καλά που δεν συνουσιάστηκε απευθείας με κανένα φίδι (Ή μήπως το έκανε κι αυτό και δεν το ξέρουμε;). Η κρυμμένη αλήθεια του μύθου πάντως είναι ότι οι μισοί και παραπάνω άντρες είναι αναξιόπιστοι. Σε αυτούς ποντάρουν οι καριόλες.

 

 

 

Πολλοί έχουν την εσφαλμένη άποψη ότι μετά τον γάμο η γυναίκα μεταλλάσσεται σε κουνάβι. Μέγα λάθος. Η γυναίκα δεν μεταλλάσσεται. Απλά παύει να υποκρίνεται. Κουνάβι ήταν από την αρχή. Όσο βρίσκεται σε μειονεκτική θέση παριστάνει την πτωχή κακομοιρούλα. Μόλις αποκτήσει σταθερό πάτημα απορείς πώς τα κατάφερες και παντρεύτηκες τον Αττίλα τον Ούννο τραβέλι.

 

 

Η μάνα της είναι όλα τα λεφτά. Πλην μεμονωμένων περιπτώσεων, η πεθερά είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου πάνω στη Γη. Ο θάνατός της αποτελεί μια περίοδο ανακωχής (για ειρήνη δεν μιλάμε καν). Όσο ζει αυτό το ζόμπι θα εξυφαίνει συνωμοσίες και θα δημιουργεί ίντριγκες με τελικό αποδέκτη εσένα. Γιατί; Γιατί έτσι είναι φτιαγμένος ο μουνόκοσμος. Μάνα ίσον μάνατζερ και εσύ πάντα θα είσαι λίγος για την υπερταλαντούχα κόρη της. (Μεταξύ μας και ο Ήλον Μασκ με τα δισεκατομμύρια λίγος θα τους έπεφτε).

 

Αν η μαμά-ξυνίλα είναι στα πενήντα-εξήντα και χωρισμένη (διάβαζε: παρατημένη νύχτα), την έκατσες την βάρκα. Το μίσος της προς το σύνολο του ανδρικού πληθυσμού θα εκτονωθεί πάνω σου. Αν έχεις παιδιά συμφέρει να βάλεις κάποιον κακούργο να την φουντάρει στα βαθιά. Και να σε πιάσουν, τουλάχιστον θα’χεις άτομα να σου φέρνουν τσιγάρα στην φυλακή.

  

Ο θάνατος της μάνατζερ, όσο κι αν στενοχωρήσει την σύζυγο, είναι ένα τεράστιο βήμα προς την οικιακή κατάπαυση του πυρός. Δυστυχώς ορισμένες από τις πανηλίθιες βρίσκουν άμεσα κάποια «φίλη» (όπως λέμε φίδι) η οποία αντικαθιστά την μάνα τους στην πάγια διαδικασία υπονόμευσης του άντρα. Αν έχει μεγαλύτερη αδελφή ή «φίλη» από την Μυτιλήνη, τότε τζάμπα πήρε το μεροκάματο ο Χάρος. Μισή δουλειά έκανε ο πούστης.

  

«Γυναικοκτονία».  Άλλο και τούτο πάλι. Πόσους άντρες έχουν φάει αυτές με καρδιές, καρκίνους και εγκεφαλικά δεν μας λένε όμως, γαμώ την ψευτιά τους. Γυρίζεις στο σπίτι σου με τα νεύρα τέζα από την πίεση στη δουλειά. Στην κούραση έχει προστεθεί και το στρες από την επικίνδυνη οδήγηση των καγκουροβλακών στον δρόμο. Φτάνεις ζωντανός, ανοίγεις, μπαίνεις κι εκεί που πας να χαλαρώσεις, στην πέφτει το πούμα. Εσύ θες να κάνεις ένα ζεστό ντους, να καβλοαράξεις, να φας κάτι, να πιεις ένα ποτήρι κρασί / μια μπύρα / ένα λικεράκι, εκείνη θέλει να σου φάει την Μπαναγία και το Χριστό.  Γκρίνια, γρουσουζιά, μουρμούρα, η πίεσή σου παρκάρει μόνιμα στο 20.  

 

 

 

Λίγο-λίγο, σε καθημερινή βάση, αυτό το προμελετημένο σαράκι σε καταβροχθίζει απομέσα. Αν δεν βγάλεις καρκίνο, θα πας από καρδιά.  Αν την γλυτώσεις κι από τα δύο, θα σε βρεί το τρίτο και φαρμακερό. Κάποια στιγμή εκεί που σε ψυχοκαβουρδίζει η μέγαιρα, σού ‘ρχεται εγκεφαλικό ντάαααν και έχετε γειά βρυσούλες. Μιλάμε για το τέλειο έγκλημα.  Ούτε ίχνη, ούτε όπλο, ούτε ανάκριση, ούτε απαγγελία κατηγορίας, ούτε καταδίκη. Τίποτα. Έχεις πάει άδικα και άκλαφτος. 

 

 

Τώρα εάν αραιά και πού βρίσκεται κανένας μισότρελος και τις ντουφεκίζει ή τις μαχαιρώνει τις καριόλες πάνω στη μούρλια του, ‘ντάξει. Μες στο παιχνίδι είναι κι η ψυχοπάθεια.  Ας πρόσεχε η επίδοξη επιχειρηματίας.  Όσο της τα ακούμπαγε ο μουρλός ήταν καλός;  Γιατί αν και τότε ήταν σκάρτος, κακώς τον φορτώθηκε.  Και μη μας πει ότι τον αγάπησε. Έλεος. Καλύτερα να ανοίξουμε το βοθροκούτι να βλέπουμε με πλακάτ τα λεσβοκούδουνα, τα λοάτκια και τις μπαζοσακούλες να ωρύονται, «ωιμέ, χάσαμε την ηρωίδα - άντρες φονιάδες, φασίστες κατσαπλιάδες».     

 

 

 

Εξαιτίας όλων αυτών, η έκφραση «γραφείο μου, γραφειάκι μου» έχει αντικαταστήσει προ πολλού το «σπίτι μου, σπιτάκι μου». Και στο γραφείο κίνησης της χωματερής να δουλεύεις, καλύτερα είναι από την κόλαση πυρός που σε περιμένει στο σπίτι. Το γιατί λέγεται εκείνο το δωμάτιο «καθιστικό» δεν το έχω καταλάβει. Λιγότερες ρουκέτες πέφτουν στο Ντόνετσκ και στο Μπαχμούτ.

  

Για επιστημονικό σπάσιμο νεύρων η δρ. Καριόλα έχει βγάλει μόνη της πρόγραμμα ανώτερο από το ΜΚ-Ultra. Στο ρεπό σου κάθεσαι να πιεις ένα καφεδάκι 30 λεπτών με ένα φιλαράκι που έχεις να το δεις δύο μήνες και που έτρεχε στα νοσοκομεία. Μόλις παραγγέλνεις τα μαυροζούμια, αρχίζει η παρενόχληση.

Πρώτη βιντεοκλήση: 

«Έχουμε να πληρώσουμε τα κοινόχρηστα».

«ΟΚ, το έχω υπόψη μου».

«Ναι αλλά πρέπει να τα πληρώσουμε».

«Γιατί μου το ξαναλές; Τα έχω αφήσει ποτέ απλήρωτα;»

«Όχι αλλά στο θυμίζω».

«Ευχαριστώ. Γειά».

Μετά από ένα (1) λεπτό, δεύτερη βιντεοκλήση:

«Ο διαχειριστής λείπει. Να τα δώσουμε είπε στον ξαδερφό του που μένει στον 3^ο».

«Το ξέρω. Ευχαριστώ. Γειά».

Αμέσως, τρίτη βιντεοκλήση:

Αν απαντήσεις θα σου πει «Γιατί μου κλείνεις το τηλέφωνο; Είναι αυτός ο καραγκιόζης ο φίλος σου πιο σημαντικός από μένα;»
Επιλέγεις να μην απαντήσεις καθόλου. Βάζεις τον ρουφιάνο ανάποδα και στο αθόρυβο. Μόλις απέκτησες 27 λεπτά ελευθερίας. Δεν χαίρεσαι καθόλου γιατί ξέρεις ότι πήρες πακέτο και 27 ημέρες γκρίνιας (μίνιμουμ). Μόλις περάσεις το κατώφλι του σπιτιού θα είναι σαν να μπαίνεις στο Κολοσσαίο. Εσύ με ένα σουγιαδάκι-νυχοκόφτη κι απέναντί σου ο πρωταθλητής μονομάχος με την τρίαινα και πανρωμαϊκό ρεκόρ 248 φόνων.  Η ατάκα ανίκητη:  «Ποιο φιλαράκι σου και μαλακίες ρε απατεώνα; Με γκόμενα ήσουνα, το ξέρω». 

«Ρε αγάπη μου δεν είναι έτσι…»

«Αγάπη σου να πεις την καριόλα που στα τρώει… Τώρα όμως και θα στα φορέσω και θα πάρω διαζύγιο και θα με πληρώνεις, ΜΑΛΑΚΑ… Άσε που δεν σου σηκώνεται πιά».

(Από μια άποψη, καλύτερα φονιάς στην φυλακή).

 

 

 

Μια οδυνηρή παραλλαγή της σπασαρχίδως είναι η γυναίκα-σταθμάρχης. Αυτή είναι ο σταθμάρχης κι εσύ είσαι το τραίνο. Ο σταθμάρχης σου βγάζει καθημερινά το δρομολόγιο:

8.15  παιδί σχολείο, 

8.20  λαϊκή,

8.45  σουπερμάρκετ,

9.15  ψαράδικο

9.25  Αλλαγή τα παπούτσια

9.40  Εφορία

κ.ο.κ.

Ο σταθμάρχης πρέπει να ξέρει ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται το τραίνο. Αν αργήσει να φτάσει σε κάποιο σταθμό, κάτι έχει συμβεί. Ο σταθμάρχης πρέπει να γνωρίζει το συμβάν πρώτος για να μπορεί να πάρει αποφάσεις. Ως εκ τούτου το τηλέφωνο του τραίνου κουδουνίζει ανά 5 λεπτά. Αν δεν απαντηθεί, χτυπάει συναγερμός στο σταθμαρχείο και δίδεται εντολή να σηκωθεί το ελικόπτερο.

 

 

Το απόλυτο όπλο τους είναι η περιβόητη παντόφλα. Μεγάλη γυναικεία ανακάλυψη, εφάμιλλη αν όχι ανώτερη του τροχού (βλέπε και εδώ). Αυτή η δοξασμένη πατέντα της ατάλαντης, έχει σακατέψει εκατομμύρια ανθρώπους του πνεύματος ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες. Μυαλά που θα μπορούσαν να εκτοξεύσουν τον πολιτισμό σε άλλα επίπεδα κάηκαν σαν χαρτοπετσέτες. Κανονικά θα έπρεπε τώρα να ήμασταν στο βαρβαρικόν έτος 3.223. Η πνευματική ανάπτυξη του ζωανθρώπου έχει καθυστερήσει λόγω παντόφλας μέχρι και χίλια διακόσια χρόνια. Η λειτουργία του συστήματος είναι απλή: Εκεί που πας να κάνεις την υπέρβαση σε οποιοδήποτε θέμα, έρχεται αυτό το πράγμα και σου σκάει στο κεφάλι. Η κρούση σε επαναφέρει αυτομάτως στην θλιβερή κατάσταση του δούλου. Τι S-400 και Μπάτριοτ και πίπες; Εδώ μιλάμε για εξωγήινη τεχνολογία που κάνει στράκες.  Η παντόφλα έκτης γενιάς αναχαιτίζει μέχρι και τις σκέψεις που θα κάνεις αύριο.

 

 Η στοχευμένη γκρίνια στο τραπέζι του φαγητού, η μουρμούρα στο κρεβάτι καθώς και η παρενόχληση την ιερή ώρα της αφόδευσης, ανήκουν στις πάγιες τακτικές του γυναικείου ανταρτοπολέμου.

 

Κατόπιν έχουμε την λεγόμενη προβοσκίδα. Είναι μια τακτική την οποία προσωπικά την έχω παρατηρήσει να χρησιμοποιείται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι διαπολιτισμικό στοιχείο και εφαρμόζεται ασχέτως χρώματος, κουλτούρας, διαλέκτου ή θρησκείας. Είναι όταν η συμφορά σου κρατάει επίτηδες μούτρα. Τι μούτρα δηλαδή που η μούρη της σαν προβοσκίδα ελέφαντα κοντεύει να φτάσει στο έδαφος. Σε πιέζει ψυχολογικά στις 50 ατμόσφαιρες χωρίς να πει κουβέντα. Αυτό είναι απίστευτο πώς το καταφέρνει. Αν δεν το ζήσεις, δεν το πιστεύεις.

 

 

Πολλοί αγαθομούνηδες οικολόγοι πριν καλά-καλά το καταλάβουν βρίσκονται παντρεμένοι με έναν περιβαλλοντικό δεινόσαυρο. Η συμβία τους είναι μια μηχανή ατέρμονης παραγωγής σκουπιδιών. Παίρνουν ζεστό χρήμα από το πορτοφόλι σου και το μετατρέπουν σε τέφρα. Πρώτα τρώνε τον άμπακα και μετά τρέχουν στα ινστιτούτα να ξεμπαζώσουν. Ρούχα, παπούτσια, βαφές, μπιχλιμπίδια, μιλάμε για σοβαρές επιδοτήσεις στις βιομηχανίες άχρηστων υλικών. Για να μην μιλήσουμε για τα μπιμπελό, τα κρύσταλλα και τις μπαρόκ βλακείες με τις οποίες τιγκάρουν τα σπίτια και σε κάθε βήμα σκοντάφτεις.

 

 

Η άλλη λέει έχει 400 ζευγάρια παπούτσια. Μα γαμώ την παναγίδα της (και τα κατσίκια παρέα), θες ένα δυάρι μόνο για τα σκατοπάπουτσά της. Βάλε και τις τσάντες, πας για μεζονέτα ή καλύτερα για καμιά βιομηχανική αποθήκη με ράφια ντέξιον.

 

Τόνοι τοξικών αλοιφών και καταπλασμάτων απαιτούνται για να μπλαστρωθεί ικανοποιητικά το πετσί και η μούρη της κάθε κλωτσομπαλότσας.  Σε χρεώνουν πανάκριβες ψωλόκρεμες για τη μάπα τους και δεν τρέχει τίποτα ενώ άμα βάλουν βενζίνη με δύο (2) λεπτά το λίτρο ακριβότερα στο βενζινάδικο που τις έστειλες, σε διαλύουν στην γκρίνια.

 

 

Αν έχεις κόρες μεγάλες και τις έχει κάνει η μάνα τους σαν τα μούτρα της, τα συλλυπητήριά μου. Να ξέρεις ότι με παραπάνω από μία προβοσκίδα ανά σπίτι, οι πιθανότητες ενός αντρικού εγκεφαλικού τριπλασιάζονται. Γι αυτό γράφτες όλες στ’ αρχίδια σου. Οι γυναίκες δεν παθαίνουν τίποτα. Οι άντρες κατά κανόνα ψοφάνε πρώτοι. Έρευνες δείχνουν όμως ότι οι ζαμανφουτίστες ζουν περισσότερο και πετυχαίνουν να χώσουν αυτοί τις γυναίκες στον λάκκο. Τώρα ξέρεις πού βρίσκεται το ζονγκ, διάλεξε την σωστή κουρτίνα.

 

 

Η στέρηση της προσωπικής ελευθερίας είναι ίσως το χειρότερο μαρτύριο από αυτά που επιβάλλουν στο πόπολο οι τυραννίες. Όμως οι άντρες αντέχουν ακόμα και την φυλακή, φτάνει το πνεύμα τους να είναι ελεύθερο.  Η μέση καριόλα το ξέρει αυτό από ένστικτο.  Όλη της η προσπάθεια επικεντρώνεται στην καταστολή της πνευματικής ελευθερίας.  Δεν της φτάνει να σε έχει για βαλέ επί 24ωρου βάσεως για τις δουλειές της, ο σκοπός της είναι να σε κάνει κανονικό ζόμπι.

 

 

Πρωτεύοντες στόχοι αυτής της πολεμικής επιχείρησης είναι:

α) η μάνα,

β) ο κολλητός

γ) εσύ.

 

«Η μάνα σου σε έχει δεμένο στο βρακί της», «όλο φεύγεις και πάς στην μάνα σου», είναι οι κλασικές ατάκες της κοτζαμπάσαινας που έχει κατασχέσει όλο τον χρόνο σου.

Εννοείται ότι εσύ ποτέ δεν της έχεις απαγορέψει να πηγαίνει να βλέπει την δικιά της (την κάργια).  Μια μέρα την εβδομάδα δηλαδή εσύ να μην πας να δεις την γριούλα μήπως χρειάζεται τίποτα; Όοοοχι. Απαγορεύεται από την Γκεστάπο.  «Η μάνα σου με αντιπαθεί», «Ξέρω ότι με γλωσσοτρώει η κωλόγρια», «Δεν ψοφάει να ησυχάσουμε», είναι οι επόμενες διαπιστώσεις της, αν δεν φέρεις αντιρρήσεις στις πρώτες. Θα σου πει αυτή, μια ξένη που την γνώρισες χτες, ποια είναι η μάνα σου και τι ρόλο παίζει. Τι να πω; Τα έχουμε δει όλα.

 

 

Όλες οι φιλίες σου περνάνε από κόσκινο του FBI λες και είσαι κανένας επικηρυγμένος μεγαλοναρκέμπορας από το Μεντεγίν.  Ο πιο κοντινός σου, μπαίνει ολόκληρος στο μικροσκόπιο. «Τι δουλειά κάνει ο Γιώργος; Έχει κοπέλα; Πόσο καιρό τον ξέρεις;». Δήθεν αθώες καθημερινές ερωτήσεις που όμως έχουν απτές αστυνομικές προεκτάσεις . Αφού αποσπάσει τις πληροφορίες που θέλει και συνθέσει το ψυχολογικό πορτραίτο του στόχου, αρχίζει η αποδόμηση και η δολοφονία του χαρακτήρα του. «Καλός φαίνεται εκ πρώτης όψεως ο κολλητός σου αλλά εμένα έχει κάτι που δεν μου αρέσει». «Τον έχεις δει πώς με κοιτάζει; Σαν να με μισεί». «Ρε μπας και είναι κρυπτοαδερφή;»

 

 

Στο τέλος είναι η σειρά σου. Αφού σου έχει πριονίσει όλα τα στηρίγματα, αρχίζει τον στρατηγικό βομβαρδισμό.  Ο εγκέφαλός σου μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Σε χτυπάει με όλα τα διαμετρήματα.  Απεμπλουτισμένο ουράνιο για να είναι σίγουρη ότι θα σε κάνει σουρωτήρι. Αν δεν σηκώσεις κεφάλι, τελείωσες.

 

 

Το πιο εκνευριστικό είναι ότι θέλει να φαίνεται παντού πως την αδίκησες. Η πιο συνηθισμένη κατηγορία που σου προσάπτει είναι ότι δεν κατάφερες να μαντέψεις τις ανάγκες της!!!  Εδώ δεν ξέρει ούτε η ίδια ποιες είναι οι ανάγκες της, θα πρέπει να το μαντέψεις εσύ!!! Πριν καν απολογηθείς για το έγκλημα, έχεις καταδικαστεί. Εγωιστής, άκαρδος, τομάρι, παρτάλι, είναι μερικές από τις πιο ελαφριές ταμπέλες που σου κρεμάει.

 

 

Μερικές φορές βλέπεις από πριν ότι κάτι δεν πάει καλά και την ρωτάς τι έχει αλλά δεν σου απαντάει. Την ξαναρωτάς. Τίποτα. Δεν σου απαντάει γιατί σου μαζεύει παραπτώματα εκείνη την στιγμή. Αν κάτσει να σου εξηγήσει, πάει το κατηγορητήριο, τινάζεται στον αέρα.  Πρέπει να το στήσει ολόκληρο σύμφωνα με το δικό της σενάριο και να απαλείψει τα σημεία στα οποία η απατεωνιά της είναι προφανής.

 

 

Η κατάσταση είχε αρχίσει να ζέχνει από καιρό, άσχετα αν δεν ήθελες να το δεις. Εκεί που πέρναγες καλά, η φάση άλλαξε.

 

Σταδιακά το καλά έγινε…

…καλούτσικα,

…μέτρια,

…υποφερτά,

…αδιάφορα,

…ψιλοάσχημα,

…άσχημα,

…χάλια,

…κακά ψυχρά κι ανάποδα,

…γάμησέ τα κι άφησέ τα.

 

Κάθε ώρα που περνάει νοσταλγείς όλο και πιο πολύ την εποχή που ήσουνα ένας ανέμελος και τρισευτυχισμένος μαγκούφης.

 

 

Στο σημείο αυτό πρέπει να γίνει μια διευκρίνηση. Άλλο μαγκούφης, άλλο μπακούρι. Μαγκουφίλα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση εκούσια ή ακούσια αποχή από το σεξ, αν και η γενικότερη έννοια εγκολπώνει όλες τις τάσεις. Στατιστικά ο ψαγμένος μαγκούφης είναι λάτρης του πραγματικού θηλυκού.  Γι αυτόν «γυναίκα» είναι αποκλειστικά το κομμάτι της που σχετίζεται με την ερωτική απόλαυση. Δεν την θέλει ούτε για υπηρέτρια, ούτε για αφεντικίνα (εξαιρούνται η καμαριέρα με μίνι και μαύρο καλσόν και η αφέντρα με μαύρα δερμάτινα και μπότες+μαστίγιο).

 

 

Ο μαγκούφης είναι μπον βιβέρ. Ως καλοπερασάκιας επιθυμεί το σιρόπι, το καβλοάραγμα, την ευτυχία και την σεξοχλιδή.  Προσπαθεί να τα έχει όλα αυτά συνέχεια. Τα υπόλοιπα δεν τον ενδιαφέρουν. Την γκρίνια, την ξυνίλα, την γκαντεμιά και την μιζέρια της ας τις ξεφορτώσει σε κανέναν άλλον.

 

 

Αν και δεν έχει σπουδάσει προπονητική, ο μαγκούφης ξέρει καλά τα κόλπα. Όταν μια παίκτρια καεί, σκόπιμο είναι να αποσύρεται από το παιχνίδι και να αντικαθίσταται από άλλη, ισόβυζη ή ανώτερη.  Το ύπατο αξίωμα «Βράδυ γαμώ, πρωί ξεχνώ» όταν τηρείται απαρέγκλιτα, σε προφυλάσσει από πολλές κακογυναικοτοπιές.

 

 

 

Επιφανείς διδάσκαλοι της μαγκουφίλας είναι οι Δον Χουάν.  Λέω οι επειδή με βεβαιότητα είναι παραπάνω από ένας. Το στερεότυπο είναι τόσο παλιό όσο και ο άνδρας άρα αποκλείεται να αναφέρεται σε ένα και μόνο πρόσωπο. Πολύ πριν τον τεγιεθικό ήρωα, το τέλειο μαγκουφικό πρότυπο υπήρξε ο Αχιλλέας. Ένας ήρωας αρκετά χειραφετημένος από τις εξουσίες της εποχής.

  

Με όλες τις ατέλειές του, σαφέστατα το αχιλλεϊκό μαγκουφικό πρότυπο είναι πληρέστερο του υστερο-μεσαιωνικού ιβηρικού. Ο λόγος γι αυτό είναι επειδή ο Αχιλλέας βρίσκεται τοποθετημένος στο κέντρο των γεγονότων. Οι περιπέτειες, ο εικαζόμενος θάνατός του και το τσουνάμι με τα απόνερα, προσφέρουν σφαιρική θέαση της καταστροφικής δυναμικής του αιώνιου θηλυκού που ενσαρκώνει η Ελένη. (Αν την είχε γαμήσει κι αυτήν, θα είχαμε ησυχάσει).    

 

 

Η λέξη μαγκούφης κατά πάσα πιθανότητα δεν προέρχεται από το τουρκικό vakif (=κληροδότημα) ούτε από το επίσης τουρκικό mankafa (=βλάκας). Το βυζαντινό μαγκίπατος ή μαγκίφατος (=χειραφετημένος: από το λατινικό emancipatus) δείχνει να βρίσκεται ακουστικά αλλά και νοηματικά πλησιέστερα στην καζανοβική ελευθεριάζουσα διάσταση του υποκειμένου.

 

 

Η ασυμβίβαστη ιδεολογική προσήλωση του Don Juan στο να κατακτά προσωρινά και στο άνθος της νιότης τους τα φθαρτά αιδοία, βυζιά και κωλοτρυπίδες, αποτελεί ικανή περγαμηνή της αξίας του. Είναι φανερό ότι η ελευθεριότητά του στρέφεται χωρίς περιστροφές εναντίον του επίσημου αφηγήματος.  Δεν αποσκοπεί να γαμήσει την κάθε ηλίθια, ούτε αναζητά την ανύπαρκτη τελειότητα.  Μάχεται αφενός την πλαστότητα των «επιλογών» του παρόντος κόσμου και αφετέρου την υστεροβουλία της «ηθικής» των κωλοθρησκειών.

  

Τα πουτσοσκάμπιλα που μοιράζει ο εκδικητής εραστής στα θηλυκά κνώδαλα τα οποία βασανίζουν αιώνια τους άντρες, επαναφέρουν μερικές από αυτές τις χαμένες στον πραγματικό κόσμο.  Ως και η υπακοή των υπολοίπων μαγισσών στα θανατόφιλα κελεύσματα των σαπισμένων ιερατείων κλονίζεται.  Τα άτομα που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν τις ζωές τους σύμφωνα με αυτό το ελευθεριάζον πρότυπο κατατάσσονται άνετα στους μεγάλους ανδρικούς ήρωες όλων των εποχών τους οποίους οφείλουμε να σεβόμαστε.

 

Εννοείται ότι και ο παντρεμένος ενδέχεται να είναι μαγκούφης. Π.χ. Ο Οδυσσέας που φεύγει από το σπίτι του για είκοσι χρόνια και στην διαδρομή καρφώνει στην πούτσα του ό,τι ωραίο πετυχαίνει, είναι αριστίνδην τουλάχιστον γραμματέας του μαγκουφικού συλλόγου Αρχαίας Ελλάδος. 

 

 

 

Ο θείος μου ο Μαρκήσιος ως έγκλειστος αντιστασιακός συγγραφέας είναι μεν ιδιάζουσα περίπτωση αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ενσαρκώνει την κυριλέ μαγκουφίλα.  Η μαρκησία Ντε Σαντ ως σύζυγος είναι χρήσιμη για να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του που βρίσκονται εκτός φυλακής. Με βεβαιότητα μπορεί να συναχθεί ότι ο Μαρκήσιος την έχει συνδέσει με Κάιρο και ο ίδιος είναι αφοσιωμένος στο έργο.

 

Τα είδη της μαγκουφίλας ποικίλουν κατά τόπο, χρόνο και κουλτούρα.  Η Γερμανική εργασιομανής μαγκουφίλα απηχεί το προτεσταντικό ιδεώδες. Είναι μεν αποδοτική αν θέλει κάποιος να μελετήσει σε βάθος σοβαρά θέματα αλλά καταντάει μάλλον κουραστική για τα ζεστά κλίματα σαν το δικό μας. 

  

Η μεσοαστική Βρετανική μαγκουφίλα, με τις κλειστές λέσχες της και τα κλαμπ μόνο για μαγκούφηδες, είναι σίγουρα από τις πιο ενδιαφέρουσες.  Ο Βρετανός είναι γεννημένος μαγκούφης, όπως δείχνει και ο χαρακτήρας του Bond. Στα αρνητικά το ότι μερικοί το συνδυάζουν με γλέντια των οπισθίων. Ανέκαθεν οι κάτοικοι αυτού του νησιού αρέσκονταν στο να μαγκουφίζουν. Με λίγο τζιν και τόνικ βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι, ειδικά αν δεν χρειάζεται να αναμιχθείς καθημερινά με την εργαζομενη πλέμπα.

  

Η Αμερικανική μαγκουφίλα είναι πιο χύμα. Συνδυάζεται σχεδόν πάντα με το πιοτό ή/και την πρέζα (Χέμινγουεϊ, Γουίλιαμς, Φώκνερ, Τσάντλερ, Μπουκόφσκι, Μπάρροους, Καπότε, κ.α.). Κι εδώ παίζει κάποιο σχετικό γκεϊλίκι όπως βλέπετε.

 

Η Νεολληνική μαγκουφίλα είναι αχταρμάς όπως όλη η πνευματικότητα της χώρας. Μοιάζει με αυτό που λέμε «πούστηδες και παλικάρια γίνανε μαλλιά-κουβάρια». Υπάρχουν όλες οι ευρωπαϊκές τάσεις, οι αμερικανικές, οι ιαπωνικές, ως και κάποιες τριτοκοσμικές.  Έχουμε ορίτζιναλ μαγκούφηδες που δεν τους ξέρει κανένας και διάσημους μαγκούφηδες που μόνο μαγκούφηδες δεν είναι. Κι αυτό γιατί η δήλωση μαγκουφίλας των Νεοελληνέζων γίνεται πάντα σε συνάρτηση με τα επιδόματα που κάνει να πάρουν. Γενικά τίποτε δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι σαν τον άλλον που μου είπε:

«Α, εγώ διαβάζω. Διαβάζω πολύ και σε καθημερινή βάση». 

«Τι διαβάζεις;»

«Μόνο βίους Αγίων».

  

Κάποια στιγμή είχε γίνει απόπειρα να εισαχθεί και στην χώρα μας ένα πρότυπο γυναικείας μαγκουφίλας. Ξέρετε, αυτό που λένε «περνώ και μόνη μου καλά» και άλλες τέτοιες πεομάντολες.  Μιλάμε ότι πήγε άπατο. Η γυναικεία μαγκουφίλα ισοδυναμεί με την μαύρη δυστυχία. Αυτό συμβαίνει επειδή το θηλυκό είναι απρόθυμο να παραγάγει πνευματικό έργο. Μέχρι μπιρίμπα το συζητάμε. Για μένα μακάρι να πετύχαινε η κίνηση της γυναικομαγκουφίλας. Μετά από μερικούς μήνες θα είχαν αυτοκτονήσει όλες οι καριόλες από κατάθλιψη.

 

 

Η Νεοελεεινίδα περνάει μόνη της καλά όταν έχει γκόμενο καψούρη. Τον στήνει, του τα φοράει με άλλους, του τρώει τα φράγκα και στο τέλος τον ξεφορτώνει τον δύστυχο στην άκρη του γκρεμού.

 

Η γυναίκα δεν έχει ανάγκη την πνευματική δημιουργία επειδή δημιουργεί ζωή (ή τουλάχιστον έτσι πιστεύει). Μετά από 9 μήνες εγκυμοσύνης ως και η τελευταία ηλίθια θεωρεί ότι έπιασε τον Πάπα από τ’ αρχίδια. Μόνο και μόνο επειδή έφερε στον κόσμο ένα ακόμα ακατέργαστο ον σαν τα δισεκατομμύρια που καγκουροκυκλοφορούν ήδη γύρω μας και μας ζαλίζουν την πούτσα χωρίς λόγο. Ο ρόλος του άνδρα στο γίγνεσθαι αποσιωπάται ύπουλα παρόλο που άνευ ψωλοχύματος δεν υφίσταται εγκυμοσύνη. Ο πατέρας πετιέται με άνεση στα σκουπίδια ενώ οι μέγαιρες μηρυκάζουν την εναντίον του επιχειρηματολογία που έχει αφοδεύσει το σβαμπικό κωλάντερο και οι υπόλοιπες χεσοτρυπίδες της παγκοσμιοποίησης.

  

Οι ευθύνες τους γι αυτό που ζούμε είναι τεράστιες. Καταπίνουν την κάθε αρχιδιά των πολιτικάντηδων αμάσητη. Τους βλέπουν σαν γαμπρούς ή σαν υποψήφιους γκόμενους, αν είναι δυνατόν. Τους χαμογελάει ο κάθε κομματικός απατεώνας κι αυτωνών τους φεύγουν τα κάτουρα από την χαρά. Ό,τι μαλακία υπόσχεση και να δώσουν οι μούλοι, τους πιστεύουν οι πανηλίθιες. «Θα ταίριαζα» μου λέει η άλλη «με τον Μητσοψεύτη». Ναι, της λέω, η ηλίθια με τον γκέουλα, γαμώ τα ζευγάρια θα ήσασταν. Ρε άει στο διάολο πρωί-πρωί.

 

 

Ούτε στην αρχαία εποχή δεν υπήρξε γυναίκα-φιλόσοφος. Η Υπατία ήταν αστρονόμος, μαθηματικός και καθηγήτρια σε ΙΕΚ της εποχής.  Από όλες τις φιλοσοφικές σχολές είχε επιλέξει τον μεταφυσικό συγκρητισμό του νεοπλατωνισμού. Μέση οδός δηλαδή και τίποτα το πρωτοποριακό.

 

Ο ρόλος των θηλυκών στην παραγωγή πολιτισμού είναι υποστηρικτικός. Μόνο κατ’ εξαίρεση διαπρέπουν. Τα πρωταρχικά τους καθήκοντα είναι άλλα. Κυρίως η αναπαραγωγή πληθυσμού.  Είτε μας αρέσει, είτε όχι, αυτό είναι. Το λιοντάρι δεν μπορεί να ζήσει άμα του κόψεις το κρεατάκι. Το χορτάρι είναι για να τρώνε τα προβατάκια. Έτσι κι η γυναίκα: δεν μπορεί να ηγηθεί ενώ η φύση της είναι να ακολουθεί και να βοηθά.

 

Ας αφήσουμε όμως την φιλοσοφία και την άλγεβρα. Ξέρετε καμιά γυναίκα συνθέτη κλασικής μουσικής;  Παπάρια, όλοι άντρες είναι. Ούτε μπουζουκο-αμανέ δεν στρώνεται να συνθέσει το αενάως λικνιζόμενο θηλυκό. Εδώ και στο πανάρχαιο βασίλειό της, την κουζίνα, όλοι οι μεγάλοι σεφ είναι άντρες. 

  

Παλιότερα μας έλεγαν ότι έφταιγαν οι τυραννικές πατριαρχικές κοινωνίες (sic) που δεν τις άφηναν να σπουδάσουν. Εδώ και πάνω από 100 χρόνια κανείς δεν τις καταπιέζει.  Τα έχουν όλα στην διάθεσή τους, μπορούν να γίνουν ό,τι θέλουν αλλά δεν τις ενδιαφέρει. Το μόνο που τις γοητεύει είναι το λούσο και η μεγάλη ζωή. Αλλά κι εδώ διαλέγουν τον εύκολο δρόμο.  Δεν κουράζονται να δημιουργήσουν πλούτο οι ίδιες. Παντρεύονται ή απλά τσιμπουκώνουν κάποιον πλούσιο άντρα και του τα μασάνε. Επειδή τον διαλέγουν με κριτήρια την οικονομική του επιφάνεια και την ηλικία, στις περισσότερες περιπτώσεις τον θάβουν και τον κληρονομούν.

 

Από την Σαπφώ στην Μουρασάκι Σικίμπου, στην Άννα Κομνηνή, στην Μαίρη Σέλλυ, στην Ζακλίν ντε Ρομιγύ, στην Σούζαν Χίντον, έως την Σούζυ Σου, όλες αυτές οι μεγαλοφυείς γυναικείες παρουσίες στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών αποτελούν ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ. Μακάρι να παραδειγματίζονταν οι υπόλοιπες αλλά πού τέτοια τύχη.  

  

Ο τομέας στον οποίο διαπρέπει ως και η πιο αγράμματη καριόλα είναι η τιμολόγηση του εαυτού της. Εδώ μιλάμε για σοβαρή καταισχύνη. Οι τιμές που βάζει στο αιδοίο της κάνουν τους μαυραγορίτες της κατοχής να κοκκινίζουν από ντροπή.

  

Κανένα αιδοίο δε αξίζει πάνω από 20 ευρώ το μισάωρο. ΚΑΝΕΝΑ. Ούτε της Καρντάσιαν, ούτε της Ραταϊκόφσκυ, ούτε της Σακίρα, ούτε καμιάς. Δεν πα’ να είναι μοντέλες, δεν πα’ να είναι ηθοποιοί, δεν πα’ να είναι πριγκίπισσες. Τα μουνιά τους είναι εξωφρενικά υπερτιμημένα όπως όλα τα δήθεν «καλά» που ισχυρίζονται ότι προσφέρουν.  Τίποτε δεν προσφέρουν.  Όλες αυτές οι διάσημες και επώνυμες μουνότρυπες, που διαρκώς μας παρενοχλούν σεξουαλικά από το Instagram, είναι απίστευτες μούφες επί του κρεβατιού. Από την μικρή δική μου πείρα και από την μεγάλη αντίστοιχη φίλων μου που κινούνται σε τζετ-σετ επίπεδα, οποιοδήποτε ποσό πάνω από το 20αρικο είναι πεταμένα λεφτά. 

 

 

Αέρα κοπανιστό πουλάνε μερικές που είναι ετών 20+ και διαθέτουν σφριγηλό κωλαράκι και τουμπανόβυζο. Ας έρθουν στα 30+ να κουβεντιάσουμε για τα χάλια τους και το καμένο βλακομυαλό τους. Αυτό το κωλόγατο που πούλαγαν για χιλιάδες ευρώ, ζήτημα είναι να πιάνει τα 100, και μάλιστα σε σεξουαλικά υποσιτισμένες χώρες.

 

 

Εκείνο βέβαια που προκαλεί εντύπωση είναι ότι οι ιδιοκτήτριες των αιδοίων δεν αποκομίζουν κανένα δίδαγμα από τον χωροχρόνο και την επέλαση της φθοράς στο ήδη σιτεμένο κρέας τους. Η κάθε ξεπουπουλιασμένη γριέντζω με τις μισές σάπιες πατσές να κρέμονται και τις άλλες μισές τίγκα σε πλαστικό, υαλορουνικά και σιλικόνες, φοράει ροζ και το παίζει sugar baby.  Άντεστε πουτσοσαβουρέλες, κάντε και την όγδοη δόση μπας και γλυτώσουμε.

 

 

 

Είναι γνωστή η απέχθεια που έχουν όλες οι καριόλες για τις τίμιες κοπέλες που εκδίδονται. Αν η βίζιτα είναι υπό διωγμό στην Νεοελλάδα (ειδικά στην βρομερή επαρχία της) ο υπεύθυνος γι αυτό είναι οι καριόλες. Ποιοι ταλιμπάν;  Αν μπορούσαν αυτές οι πούστρες θα απαγόρευαν εντελώς την πορνεία, επιβάλλοντας την θανατική ποινή στους άντρες που θα τολμούσαν να ανακουφιστούν πολιτισμένα. Σκίζονται οι υποκρίτριες να προστατέψουν τα ταλαίπωρα κορίτσια από τα αρσενικά τέρατα. Παλεύουν για να τις σώσουν από τους νταβατζήδες που τις έχουν αλυσοδεμένες και έρχεται και τις βιάζει ο κάθε κουασιμόδος με 5 ευρώ. (Δωρεάν συμβουλή: Κορίτσια μην βλέπετε πολλές ταινίες του βρομο-Χόλιγουντ γιατί από πανηλίθιες θα γίνετε υπερπανηλίθιες).

 

 

 

Είχα συναντήσει πριν μερικά χρόνια κάτι λευκές Αμερικάνες στην πισίνα ενός ξενοδοχείου στην Μαλαισία. Η μια κάτι ψιλοέλεγε, η άλλη η κοντοστούπα ήταν για τα μπάζα. Όπως ήρθε η κουβέντα, τις ρώτησα με τι ασχολούνται.

«Δουλεύουμε στην Ταϊλάνδη», μου απάντησε η κοντοστούπα.

«Και τι δουλειά κάνετε στην Ταϊλάνδη», ρώτησα γεμάτος περιέργεια.

«Είμαστε σε μια ΜΚΟ η οποία βοηθάει τα κορίτσια να ξεφύγουν από την πορνεία».

«…Από τους νταβατζήδες;»

«Όχι ακριβώς, γιατί στην Ταϊλάνδη δεν υπάρχουν νταβατζήδες… Απλά τις βοηθάμε να ξεφύγουν από την κατάσταση».

«ΟΚ».

«Να», μου λέει δείχνοντάς μου μια Ασιάτισσα που μόλις είχε μπει στην πισίνα και ερχόταν προς το μέρος μας. «Αυτή η κοπέλα πριν δούλευε σε μπαρ και εκδιδόταν για χρήματα».

Η Ταϊλανδέζα ήρθε, την αγκάλιασε και οι δυό τους αντάλλαξαν ένα γλωσσόφιλο. Η άλλη Αμερικάνα χαμογέλασε ηλίθια.

 «Κατάλαβα», της λέω.  «Μαζεύετε εισφορές από τα φιλάνθρωπα ζώα. Παίρνετε τα μουνιά από τους άντρες και τα κρατάτε για πάρτη σας. Μετατρέπετε τις εργαζόμενες κοπέλες σε επιδοματίες.  Μόλις τελειώσει το επίδομα ξαναγυρίζουν στα κωλόμπαρα υποθέτω… Α, ρε αθάνατη Δύση με τις πίπες που πουλάς».

«Όλο αυτό είναι η γνώμη σου», μου είπε τσαντισμένη η τάπα.

«Είναι η γνώμη μου και η σκληρή αλήθεια, πακέτο 2 σε 1».

«Άντε γαμήσου».

«Ευχαριστώ», της είπα χαμογελώντας και κλείνοντας το μάτι μόνο στην Ταϊλανδέζα. «…Πληροφοριακά, θα μπορούσες να είχες γεννηθεί και νάνα».

Η κοντοστούπα μου έκανε την χειρονομία του κωλοδάχτυλου, άρπαξε την άλλη Αμερικάνα και την Ταϊλανδέζα και βγήκαν από την πισίνα. Ρε ούστ…

 

 

Ακόμα και έξυπνες γυναίκες με τις οποίες έχω κουβεντιάσει δεν μπορούσαν με κανένα τρόπο να συλλάβουν την κοινωνικά ωφέλιμη διάσταση της πορνείας. Είναι εκτόνωση πίεσης και ορμών απολύτως απαραίτητη για την ατομική ηρεμία και την κοινωνική γαλήνη. Όταν δεν υπάρχει νταβατζής και δύο άτομα συμφωνούν ελεύθερα να κάνουν κάτι, πού είναι το πρόβλημα;  Αυτή που νοικιάζει το σώμα της είναι ανήθικη κι εκείνος που πουλάει όπλα είναι ηθικός;

 

 

Στο κάτω-κάτω μια δουλειά είναι κι αυτή. Εδώ είσαι πωλήτρια και στην πέφτει κάθε τόσο ο γύφτουλας το αφεντικό να σε γαμήσει τζαμπουίτα, το γίδι. Πόσες εργαζόμενες δίνουν μέχρι και κώλο για να κρατήσουν τις κακοπληρωμένες πουστροδουλειές τους, έχετε υπόψη σας;

 

 

Κακώς οι κοπέλες αποκαλούνται πουτάνες, πόρνες, ιερόδουλες, βίζιτες, κωλ γκερλς, κλπ. .Σκέτο ιέρειες θα έπρεπε να λέγονται αφού πρώτα περάσουν από δόκιμες. Είναι λειτούργημα αυτό που κάνουν. Βαρέα και ανθυγιεινά με τριπλό ένσημο θα έπρεπε να είναι. Όμως χαλάνε την πιάτσα, αυτό είναι το πρόβλημα. 

 

 

Βγάζεις την καριόλα έξω, φαΐ, ποτό, καφέδες, σου φτάνει 200 ευρώ ο λογαριασμός και σου λέει «καληνύχτα» χωρίς να έχεις κάνει τίποτα. Αν της ζητήσεις κανένα τσιμπουκάκι, θα σε βρίσει κιόλας. Με 200 ξέρεις τι έπαιρνες; Φρεγάτα τελευταίας τεχνολογίας με βυζαροκωλάρες θανάτου.

 

Δεν το χωράει το μυαλό της καριόλας ότι μπορεί να υπάρχει κάποια γυναίκα όμορφη και νέα που να δίνει στους άντρες αυτό που θέλουν σε λογική τιμή και μάλιστα με χαμόγελο και χωρίς γκρίνια.  Εκεί που σταματάει εντελώς να λειτουργεί ο εγκέφαλός της είναι όταν της λες ότι σε έχουν αγαπήσει τέτοιες ιέρειες κι ότι έχεις περάσει τέλεια.

 

 

Αν προσθέσεις ότι οι ιέρειες του έρωτα ξέρουν από άντρες ενώ εσείς οι άλλες είστε άσχετες, είναι ικανή να σου βγάλει τα μάτια. Κι όμως είναι αλήθεια. Οι εκδιδόμενες ένεκα του ότι έχουν πάει με εκατοντάδες ή και χιλιάδες, μπορούν να καταλάβουν τον σωστό άντρα σε δευτερόλεπτα. Αν τις βάλεις να διαλέξουν, θα πετύχουν τον καλό άνθρωπο με την πρώτη. Η πείρα τους μαζί με το ένστικτο εγγυάται την απόλυτη επιτυχία.  Η καριόλα θα χρειαστεί πέντε με εφτά προσπάθειες. Κι αυτό γιατί δεν έχει μάθει να εστιάζει στην ανθρωπιά και στην καλοσύνη.

 

 

 

Το θηλυκό δεν μπορεί να κατανοήσει την λογική του κιβωτίου ταχυτήτων.  Ότι από 5^η δεν βάζεις ποτέ κατευθείαν 1^η.  Εκεί που είσαι ντούρος και έτοιμος να της σκίσεις τα βάρδουλα, σου πέταει ένα «τώρα θέλω αγκαλίτσα και γούτσου-γούτσου» ή ένα «δεν έχω και πολλή διάθεση».  Πάει η βαρβατίλα περίπατο.  Από θηρίο ανήμερο και νταβραντισμένος αρκούδαρος γίνεσαι άπουτσο λούτρινο αρκουδάκι για το μουνί καβάλα. Μετά «για όλα φταίνε οι πουτάνες που εσείς οι μαλάκες οι άντρες γουστάρετε» (sic).

 

 

Η ζήλια είναι άλλο τεράστιο ζήτημα. Βασικά υποπτεύεται οποιοδήποτε ον πάνω από 15 και κάτω από 55 φοράει σουτιέν και σου λέει καλημέρα. Αν δουλεύεις ρεσεψιόν, την γάμησες. Θα σε κάνει να αλλάξεις δουλειά. Σε βλέπω δασοφύλακα στην Πίνδο να παίρνεις μπανιστήρι με τα κιάλια τις αρκούδες που τα φοράνε στους αρκούδους.

 

 

Ο κανόνας λέει ότι οι γυναίκες που ζηλεύουν υπερβολικά είναι άπιστες οι ίδιες. Μάλιστα πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι στο κέρατο οι γυναίκες πλησιάζουν τα ποσοστά των ανδρών. (Του μεσοπολέμου μάλλον γιατι τώρα με τα κινητά είναι πολύ μπροστά από εμάς οι ψωλορουφήχτρες). Τα προηγούμενα χαμηλά ποσοστά τους οφείλονταν στο ότι είναι πιο επιδέξιες από τους άντρες στο να κρύβουν τις απιστίες τους. (Επιτέλους και κάποιος είπε την αλήθεια σε αυτό το πουτσάδικο).

 

 

Οι ζηλιάρες στα φοράνε με όποιον βρουν μπροστά τους (ή και πίσω τους). Επειδή είναι εντελώς σκάρτες νομίζουν (=είναι σίγουρες) ότι κι εσύ είσαι το ίδιο σκάρτος με δαύτες. Συνηθισμένες από τα γενοφάσκια τους στην ίντριγκα της απόκρυψης των σκέψεων και των πράξεων θεωρούν ότι και ο άντρας λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Αν π.χ. έχει δεσμό με κάποιον πλούσιο που την ταλαιπωρεί, εκείνη υποκρίνεται ότι τον γουστάρει γιατί παραμένοντας στην σχέση επωφελείται από την ντόλτσε βίτα. Ο άντρας άμα έχει δεσμό με κάποια πλούσια που του τα πρήζει, την στέλνει κατευθείαν στο διάολο κι αυτήν και τα σκατολεφτά (του πατέρα της).

 

 

 

 

Όσο και να πασχίζουν να την κρύψουν, η ιδιοτέλειά τους κάποια στιγμή γίνεται φανερή. Εργαλείο εκβιασμού είναι το σώμα τους και οι ίδιες είναι που το έχουν κάνει αντικείμενο οικονομικής διαπραγμάτευσης.  Όταν ψάχνουν τον φραγκάτο, δεν έχουν βάλει τιμή στο πράμα τους; Από την άλλη, η σκόπιμη στέρηση του σεξ στον άντρα έχει και μία παραπάνω διάσταση: Στοχεύει να τον κάνει να μην αισθάνεται επιθυμητός. Να του σακατέψει το μυαλό. Είναι προμελετημένος ψυχολογικός ευνουχισμός. 

 

 

 

Ο αποκλεισμός από τις τρύπες της δεν είναι βέβαια και μεγάλη απώλεια. Άμα είναι και μετριότητα στο πήδημα όπως οι περισσότερες, σιγά το κακό που σου ‘κανε. Το θέμα είναι ότι το κατέβασμα των ρολών στο μουνομαγαζάκι αποτελεί προάγγελο επερχόμενων άσχημων γεγονότων.

 

 

 

Εντελώς ξαφνικά αρχίζει η αμφισβήτηση.  Ο μέχρι χτες «άνθρωπός της» γίνεται στόχος άσκοπης και δηλητηριώδους κριτικής.  Αμφισβητεί οτιδήποτε λες, ως και αυτό που σκέφτηκες και δεν το έχεις αρθρώσει ακόμα. Κριτικάρει το παραμικρό στην συμπεριφορά σου και στην εμφάνισή σου. Όλα πάνω σου την χαλάνε. Στην λέει μόνο και μόνο για να σου σπάσει τα νεύρα.  Ξέρει τι σε ενοχλεί και στο τρίβει στη μούρη όλη την ώρα. Ακόμα και ο ψιλικατζής της γειτονιάς που είναι του λυκείου τα λέει καλύτερα από σένα που έχεις μεταπτυχιακό. Ο βλάκας του σχολείου που έτρωγε φάπες παντού και τον κορόιδευε κι η πιο χαζή πατσόλα, «είναι αξιοπρεπής άνθρωπος». Ως και ο αχώνευτος, ο απέναντι, ο ψωλοβρόντης, «έχει τύπο». Εσένα δεν σε έχει γεννήσει μάνα, μάλλον σκύλα σε έκανε.  Αν ψάχνατε για τον ορισμό της κακιασμένης μεροληψίας, μόλις τον πετύχατε.

 

 

Αν δείτε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα ειδικά την αδικαιολόγητη και εφ’ όλης της ύλης αμφισβήτηση, ό,τι κι αν έχετε, δεσμό, αρραβώνα, γάμο, να είστε σίγουροι ότι τελείωσε. Μην ψάχνετε να βρείτε λογικές αιτίες. Δεν υπάρχουν. Όλα έχουν ημερομηνία λήξης. Και οι άνθρωποι και οι σχέσεις τους. Όταν κάτι τελειώσει, αποδεχτείτε το και προχωρήστε μπροστά. Αυτός είναι ο μόνος υγιής και ευφυής τρόπος. Τα υπόλοιπα, γκρίνιες, απόδοση ευθυνών, δράματα και εκδικητικές τακτικές, είναι ανούσια σπατάλη χρόνου και πόρων.

 

 

Όταν το πτώμα της σχέσης σας αρχίσει να βρομάει, ετοιμάστε βαλίτσα με ροδάκια και περιμένετε το σήμα για να την πουλέψετε.  Είναι απαραίτητο να το λήξει εκείνη γιατί αν το λήξεις εσύ, από εγωισμό θα σε ξαναφέρει πίσω με ψευτο-αγάπες για να σε εκπαραθυρώσει μετά μουσικής και να το ευχαριστηθεί.  Ποιος μαρκήσιος Ντε Σαντ; Άσε θείε, μια χαρά ανθρωπάκος ήσουνα εσύ. Ψυχούλα. Και πλήρωνες, και όλα. Αυτές οι καριόλες δεν είναι απλά σαδίστριες για να την βρουν. Είναι μεταλλαγμένα γκρέμλιν που διασπείρουν μοχθηρότητα και σαδισμό σε συμπαντικές συχνότητες.  Άσε που δεν πληρώνουν ποτέ για τις ζημιές που προκαλούν.

 

 

 

Το τίμιο παιχνίδι δεν την ενδιαφέρει.  Αυτή πάντα παίζει βρόμικα για να κερδίσει στα σίγουρα. Η τράπουλά της είναι πάντα σημαδεμένη και τα ζάρια της φτιαγμένα.  Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο στην συμπεριφορά της. Όλες οι κινήσεις είναι μελετημένες και δοκιμασμένες.  Εγωισμός και μικροπρέπεια. Μοχθηρία και εκδικητικότητα.  Ασυνέπεια και αυτοκαταστροφικότητα.  Ξαναδείτε τις «Επικίνδυνες σχέσεις» του Φρίαρς. Είναι άριστο φροντιστηριακό υλικό.

 

 

 

Όταν είναι να κλέψουν, κλέβουν άτσαλα. Σαν να μην υπάρχει αύριο. Μπαζώνουν τα κλεψιμέικα στις τσέπες τους, χώνουν και στο μουνί και στην κωλοτρυπίδα και στις βυζοθήκες. Δεν χαραμίζουν ούτε λεπτό να σκεφτούν τις πιθανές συνέπειες της αμπαλοσύνης τους.  Η απληστία τους είναι παροιμιώδης. Δεν περνάει ποτέ από το πυροβολημένο μυαλό τους ότι κάτι ή πολλά μπορούν να πάνε στραβά και να αποκαλυφθούν.  Εννιά στις δέκα φορές, συλλαμβάνονται λόγω τσαπατσουλιάς και επειδή αδιαφορούν για την τήρηση ακόμα και των βασικών κανόνων απόκρυψης.

  

Σχεδόν καμία παρταόλα δεν φροντίζει για εναλλακτικό σχέδιο δράσης ή/και διαφυγής.  Αν τους το επισημάνεις, σε κατηγορούν ότι τις γρουσουζεύεις.  Κατά έναν περίεργο τρόπο (;), είναι σίγουρες ότι όλα θα πάνε καλά. Εννοείται ότι πρόκειται για μεταφυσική σιγουριά η οποία δεν είναι εφικτό να εκλογικευτεί.  Αν συμβεί κάτι απρόοπτο (που συμβαίνει 98 στις 100 φορές) εσύ φταίς, η γκαντεμόσαυρα, ο γκίνιας, που τις γλωσσόφαγες από πριν.

 

 

Όταν συλληφθούν δεν το πιστεύουν και δηλώνουν αθώες σε ποσοστό 100 %. Βέβαια μετά από μια νύχτα στο κελί κελαηδάνε σαν καβλωμένα καναρίνια και καρφώνουν όλους τους άντρες που συμμετείχαν.  Η Σιτσιλιάνικη μαφία υπάρχει τόσους αιώνες επειδή δεν απασχολεί γυναίκες σε σοβαρές αποστολές. Το ίδιο και οι θρησκείες. Οι παπαδολούγκρες το έχουν πιάσει το νόημα του θεσμού, όπως τους δόθηκε δια της πουτσο-ευλογίας.  Ο εξαποδώ μισογύνης ιδρυτής ήξερε τι έκανε.  Επί χιλιετίες τα δαχτυλίδια των θρησκειών πάνε από μπινέ σε μπινέ.  Οι ελάχιστες θρησκείες που έβαλαν την γυναίκα στην εξίσωση, έχουν εξαφανιστεί ακόμα και από τα βιβλία της ιστορίας.

 

 

Η γυναίκα έχει σοβαρότατο πρόβλημα με τα αφηγήματα που εμπεριέχουν τρόμο.  Αυτό συμβαίνει επειδή δεν λειτουργεί ΠΟΤΕ με την λογική.  Ο φόβος την παραλύει και την μετατρέπει σε σπασμωδικό νευρόσπαστο. Είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί και δεν θέλει να αναλύσει.  Όσο η συναισθηματική θύελλα της ερειπώνει τον εγκέφαλο, είναι ικανή για καταστροφές ανώτερες των καθιερωμένων. Υπό πίεση, το σύστημά της κρασσάρει γιατί δεν διαθέτει εφεδρική λογική (εδώ του λείπει και η στάνταρ).  Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή το θηλυκο είναι γονιδιακά σχεδιασμένο για να υποκύπτει παρά για να αντιστέκεται.

 

 

Ξέροντάς το αυτό, οι εξουσιαστικοί κύκλοι εντάσσουν σκηνοθετικά ευρήματα τύπου θρίλερ στο πάγιο αφήγημά τους. Τα ηλίθια θηλυκά τσιμπάνε άγρια, βραχυκυκλώνουν όταν πρέπει να ενεργήσουν και μετά μας παίρνει όλους μαζί ο διάολος. Κάθε φορά, όταν πλησιάζει το χειρότερο, ως στρουθοκάμηλοι που είναι πιστεύουν ότι δεν θα γίνει τίποτα. Μετά τρώνε την πούτσα και προσαρμόζονται στην νέα κατάσταση (αν επιβιώσουν).

 

 

Πασχίζουν οι «αόρατοι» καραγκιοζοπαίκτες να τις κάνουν βουλευτίνες, πρωθυπουργίνες και προεδρίνες. Κι αυτό επειδή ξέρουν ότι θα είναι πιο υπάκουες από τους άντρες στα πόστα που τις διορίζουν. Όπου βρίσκεται γυναίκα, η διαφθορά είναι σχεδόν εγγυημένη.  Οι πιο πολλές παρακαλάνε να διαφθαρούν. Αυτές που φοβούνται να τα πάρουν, τοποθετούνται σε χαμηλότερες και ασήμαντες θέσεις. Μόνο οι καριόλες πάνε ψηλά.

 

 

Ένας από τους λόγους που επιβλήθηκε τόσο εύκολα η πρόσφατη απάτη της ψευτοπανδημίας και τα στρατιωτικά μέτρα σε βάρος του πληθυσμού είναι η θηλυκοποίηση της σημερινής κοινωνίας. Μήπως νομίζετε ότι τζάμπα ξόδεψαν δισεκατομμύρια τα προηγούμενα χρόνια για να πουστροποιήσουν τους άντρες; Μετροσέξουαλ, αυτοσέξουαλ, ασέξουαλ, τρανσέξουαλ, πάρε κόσμε πουστιά να’χεις. Μία ανδροκρατική κοινωνία παλαιάς κοπής δεν θα δεχόταν έτσι εύκολα τον ευνουχισμό των ατομικών ελευθεριών της. Θα υπήρχαν συγκρούσεις, φάπες, μπορεί και πιστολιές.

 

Τώρα ο πρωθυπουργός τον παίρνει, οι μισοί υπουργοί και βουλευτές τον παίρνουν, η αντιπολίτευση τον παίρνει, ο γενικός γραμματέας των παλαιομπολσεβίκων τον παίρνει, οι ανώτατοι δικαστικοί τον παίρνουν, οι στρατιωτικοί τον παίρνουν, οι μητροπολίτες τον καραπαίρνουν, πούστης έχει γίνει η χώρα…

 

Το μητριαρχικό καθεστώς που εκκολάπτεται για να διαδεχθεί την σημερινή φαυλοκρατία των ανωμάλων προξενεί ανατριχίλα. Ακόμα είναι πολύ νωπές οι μνήμες της γυναικείας συμπεριφοράς κατά την εξέλιξη της ψευτοπανδημίας.  Έφαγαν την φόλα, κλείστηκαν μέσα, φόβισαν τα παιδιά τους, κατέστρεψαν όλες τις φιλικές σχέσεις και πολλές ανάγκασαν τους άντρες τους να κάνουν το σκατο-«εμβόλιο» με τα γνωστά αποτελέσματα. 

 

 

Στις περιπτώσεις που βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας, ως πολιτικά πρόσωπα, δικαστές, γιατροί, δημοσιογράφοι, κρατικοί λειτουργοί, επέδειξαν συμμόρφωση στις παράνομες διαταγές των συνωμοτών σε ποσοστά που υπερέβησαν το 95 %. Η έμφυτη μικροβιοφοβία τους εξελίχθηκε σε αχαλίνωτη παράνοια. Αν η παγκόσμια χούντα τους ζητούσε να προσυπογράψουν την καταδίκη σε θάνατο και την εκτέλεση όλων των ανεμβολίαστων, οι γυναίκες θα το έκαναν χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.

 

 

Εν κατακλείδι, μην περιμένετε πλέον να συμβεί τίποτα καλό. Η ζαχαρίτσα εξαντλήθηκε.  Τώρα τα χάπια είναι πικρά και τεράστια, κανονικές γκουμούτσες.  Κοράκια και αρουραίοι περιμένουν να φάνε από τα κουφάρια μας. Σε λίγο, όταν η ηλιθιοποίηση του πόπολου θα έχει ολοκληρωθεί, θα εισέλθουμε ξυπόλητοι στο νέο παγκόσμιο παραμύθι.

 

 

Ως τότε το νου σας!

 

 

Τοίχο-τοίχο και βλέπουμε…